“Je leeft zoals je ademt en je ademt zoals je leeft”
Marijke Kamping had haar eerste baan in de forensische psychiatrie, nadat ze was afgestudeerd aan de CALO (Christelijke Academie Lichamelijke Opvoeding) als bewegingsagoog en psychomotorische therapeut. “Ik was een jong Raalter meisje, 24 jaar, die in een wereld van de keiharde bikkels ging werken. Ik was doodongelukkig.”
Dat moest anders, realiseerde ze zich. Bij toeval kwam ze via een kennis in een ander werkveld terecht. “Ik deed een zwemtrainerscursus en de docent vroeg of ik niet op het CIOS (Centraal Instituut Opleiding Sportleiders) wilde komen werken”, vertelt Marijke. “Zo kwam ik terecht op het CIOS in Arnhem, als docent en later leidinggevende. Ik had veel plezier, maar ik kwam elke dag helemaal kapot thuis. Ik heb beperkt zicht en reed wel elke dag naar Arnhem op en neer. Dat is vermoeiend. Mijn lichaam speelde op. Ik kreeg last van mijn rug. Ik bezocht alle therapeuten die je kan bedenken om van mijn rugproblemen af te komen.”
Een andere baan misschien? Ja, die stap maakte ze. Marijke vond een nieuwe baan als teammanager bij ROC Aventus in Apeldoorn. “Dichterbij, dus beter. Maar ik voelde dat er iets niet klopte. Ik had weinig energie. Mijn lichaam schreeuwde, maar toch ging ik door. Ik kon slecht door mijn neus ademen. Mijn neustussenschot stond scheef. Ik moest hem recht laten zetten. Dat zou helpen, dacht ik. In 2019 werd ik geopereerd. Ik kwam uit de narcose en het voelde alsof ik in een achtbaan zat. Duizelig, doodmoe, geen concentratievermogen. Komt door de narcose, redeneerde ik. Op wilskracht ging ik weer aan het werk, maar werd direct weer naar huis gestuurd. Pas een maand of drie later accepteerde ik dat ik in een burn-out beland was.”
Verademing
Toen brak corona uit. “Ik was op zoek naar iets wat me ging helpen om écht tot rust te komen. Al googelend kwam ik op de site van Marleen van den Hout, oprichter van Adem Academie Nederland. Na de eerste oefening dacht en vooral voelde ik: DIT is ontspannen, dit is héél fijn! Een verademing! Ik werd nieuwsgierig, volgde een trainingsdag, later een verdiepingsweekend en zo verder. Heel interessant en ik dacht ook: dit moeten méér mensen weten.” Marijke dook in de materie, deed vervolgopleidingen. En intussen hoorde ze haar naasten zeggen: “Als je erover praat, beginnen je ogen te glimmen.”
De re-integratie bij Aventus na haar burn-out verliep voorspoedig, maar tegelijkertijd wilde ze meer met de ademtraining doen. Daarom ging ze minder uren werken, waardoor ze meer kon pionieren. “Ik heb een jaar geëxperimenteerd voordat ik naar de Kamer van Koophandel ben gestapt”, zegt ze. “Eerst voor een registratie in de kleineondernemersregeling. Kijken hoe het zou gaan. Nu werk ik tweeënhalve dag bij Aventus en besteed de rest van mijn tijd aan mijn eigen bedrijf.”
In haar adempraktijk doet ze drie dingen. Ze geeft individuele sessies, ook online, waarbij ze je een gezond adempatroon aanleert en leert contact te maken met je lichaam door ademhaling. Ze verzorgt workshops, of beter gezegd, inspiratiesessies, voor groepen, veelal in het bedrijfsleven, waarbij ze in korte tijd mensen laat ervaren wat de kracht van ademhaling is. En Marijke biedt samen met ergotherapeut Célie Ruiter-Journée een onlineprogramma aan onder de titel ‘Met goud door je burn-out in 180 dagen’, gericht op vrouwen tussen 30 en 45 jaar die in een overspannen situatie zitten.
Overademen
Marijke vindt het ondernemerschap vooral een spannende uitdaging. “Ik kom niet uit een ondernemersgezin, heb geen ervaring in het bedrijfsleven. Ik leer veel bij, over marketing bijvoorbeeld. Stap voor stap probeer ik mijn praktijk op te bouwen. En ja, er hangt ‘zweverigheid’ boven mijn vakgebied. Voor mij is het de uitdaging om er een ‘down-to-earth-ding’ van te maken. Je kunt bijvoorbeeld met een subtiele ademoefening je lichaam ontspannen, zodat je relaxed een belangrijk gesprek in kunt gaan. Adem is de basis van alles, ook voor mij”, concludeert Marijke, nu 44 jaar oud. “Je leeft zoals je ademt en je ademt zoals je leeft. In deze maatschappij zijn we veel aan het ‘overademen’, waardoor het lichaam altijd maar ‘aan’ staat. Eigenlijk is het kinderlijk eenvoudig. Werken aan een gezond adempatroon. Dicht bij jezelf blijven. Daar gaat het vaak fout. Voor mij is ademtraining nog elke dag goud, ik vóel nu wat ik wil doen. Voorheen draafde ik door, vooral om juist NIET te voelen.”
