René Derks vindt ontspanning in de edele kunst van het toneelspel
“Hè eindelijk! We gaan samen mooie tijden tegemoet”, zegt hij tegen zijn genitaliën. Wie René Derks (55) als ondernemer kent, weet dat dit geen uitspraak is die hij op kantoor snel zal bezigen. Het moge dus duidelijk zijn dat we terecht zijn gekomen in zijn andere leefomgeving: de bühne van Buurthuis Elshof in de gelijknamige buurtschap tussen Raalte, Heino en Wijhe. Samen met zijn collega’s van de plaatselijke toneelgroep stond hij eind februari en begin maart met succes op de planken met het toneelstuk ‘Als de vrouwtjes van huis zijn’.
In de voorstelling is Derks één van de schuinsmarcheerders die het niet zo nauw nemen met de echtelijke trouw. En als vrouw en schoonmoeder samen een weekend weg gaan, ziet hij de kans schoon om via een blind date een andere vrouw in de echtelijke sponde te lokken. Zoals het een echte plattelandsklucht betaamt, gooien diverse verwikkelingen en personages natuurlijk roet in het eten. Die mooie tijden, daar komt dus niet zo veel van terecht…
Uitlaatklep
Het is grappig om hem op een andere manier aan het werk te zien. Niet gedreven door cijfers, prognoses en rapporten die dagelijks op het menu staan bij Adficount, het accountants- en advieskantoor met vestigingen in Raalte en Heino. Het vormt een prachtige uitlaatklep die – zo blijkt uit het gesprek in de pauze van een repetitieavond – al 38 jaar deel uitmaakt van zijn leven. “Op mijn 17de ben ik gevraagd om bij de toneelgroep te gaan en met een paar korte onderbrekingen heb ik het al die tijd volgehouden”, aldus Derks die zich ten tijde van de Sallandse Revue (2002-2012) ook al van zijn beste kant heeft laten zien. “Organiseren, meehelpen met schrijven en spelen. Tijdrovend, maar erg leuk om te doen. Ik vind de combinatie van toneel en muziek erg aantrekkelijk. Het speelt absoluut door mijn hoofd om nog eens een mooi openluchtspel te organiseren.”
De wekelijkse repetities en de uitvoeringen vinden nu plaats in een kleine, maar zeker knusse zaal van het plaatselijke dorpshuis. Dat was ooit anders. “Toen ik begon, traden we op vrijdagavond op in de tent van het Elshof Feest. Dan gaat er ook wel eens wat fout. Ik weet nog dat ik van het toneel af moest wanneer er een bel ging. Dat hadden we alleen nooit geoefend want we hadden geen bel voorhanden. Bij de uitvoering bleek het echter niet zo’n handige afspraak. Midden in het stuk ging ik af, omdat ik een bel hoorde die van de kermis bleek te zijn. Hilariteit alom natuurlijk!”
Het toneelspel was er dus al eerder dan de interesse voor administratie, accountancy en fiscaliteit en dan geef je er niet zo gauw de brui aan. Ook al komt het soms niet helemaal gelegen. “De toneelvoorstellingen vinden van oudsher plaats in de eerste maanden van het jaar. Laat dat nu net de periode zijn dat we heel erg druk zijn met het afronden van allerlei jaarrekeningen. Ach, aan de andere kant…”, laat hij een stilte vallen, “was het altijd een stuk ontspanning en dat is het nog steeds. Het is geweldig om in de huid van een ander te kruipen. Na een drukke dag op kantoor ben je alle spanning zo weer kwijt.”
De enige overeenkomst die hij kan bedenken, is dat hij zowel bij het toneelspel als in zijn dagelijkse werkzaamheden toeleeft naar een bepaald moment. “En ik ben ook weer blij als het allemaal achter de rug is, want het is een intensieve tijd”, stelt Derks die soms ook wel een klant kan begroeten tijdens de jaarlijkse uitvoering. “Sommigen weten het wel en daar praat je dan ook over als je een afspraak hebt. Ook collega’s zijn wel eens geweest, maar over het algemeen is toneel niet echt een gespreksonderwerp binnen Adficount.”
Natuurlijk is toneel vooral een heerlijke uitlaatklep, maar Derks vindt het zeker ook belangrijk dat hij op deze bescheiden wijze iets kan bijdragen aan het gemeenschapsgevoel op de Elshof. “Eigenlijk is het best wel bijzonder dat we hier, met zo weinig inwoners, nog steeds een toneelgroep in de benen kunnen houden. Al zijn de leden tegenwoordig woonachtig in een straal van zo’n acht à tien kilometer rond de Elshof. Graag hadden we er nog wel jongere leden bij, vooral mannen!”
Flesje Jägermeister
De regisseuse kijkt inmiddels onze kant op ten teken dat de pauze voorbij is. René Derks wordt geacht weer in de huid te kruipen van zijn alter ego. Wat opvalt, is hoe gemakkelijk hij zijn teksten oplepelt. “Ik moet er echt wel iets voor doen, maar gelukkig leer ik redelijk gemakkelijk”, vertrouwt hij me nog net toe voordat hij het podium weer beklimt. “En we hebben natuurlijk altijd nog ons geheim achter de hand. Voordat we beginnen aan een voorstelling ga ik achter de schermen eerst met een flesje Jägermeister rond. Dan neemt iedereen een flinke slok en daar word je wel iets losser van.”
