“De eerste onderneming ging op gevoel, nu heb ik de ratio laten spreken”
Gezien haar leeftijd kun je Ramona de Lange met een gerust hart inschalen in de categorie jonge ondernemers. Toch past ze ook heel goed bij de ondernemers met (levens)ervaring. Want, leg je haar arbeidsleven onder een vergrootglas, dan kan de Oudleusense gemakkelijk een boek volschrijven. We doen alvast een suggestie voor de titel: ‘Ondernemer in hart en nieren’.
Ongetwijfeld kunnen meer mensen roepen dat het voor hen een treffende omschrijving is, maar als je zoals Ramona twee keer – verdeeld over twee periodes – een eigen onderneming start, dan past het zeker. Ze lijkt dus ook de ideale persoon voor deze rubriek omdat ze een ruim arsenaal ondernemerservaringen kan delen. De eerste keer was in 2006 met Assistiq waarbij ze zichzelf verhuurde als rechterhand van directie of management en ad interim op het gebied van werving en selectie. “Ik heb me toen vooral gericht op en ingeschreven bij bemiddelaars. Dat leek me de beste zet omdat ik dan meteen een netwerk opbouw. Ik vloog er vol in en hopte van het ene naar het andere bedrijf, maar op een gegeven moment begon het me echt tegen te staan. Ben een teamplayer, maar kreeg nooit de kans om onderdeel te zijn van een team. Het was niet wat ik voor ogen had toen ik voor mezelf begon.”
Het begin van de economische recessie zorgde in 2008 voor het eerste duwtje in de rug richting een nieuw loondienstverband. En toen ze ook nog een hele mooie opdracht bij Hogeschool Windesheim in Zwolle in de schoot kreeg geworpen, was de keuze snel gemaakt. “Windesheim wilde graag een centrale recruitmentafdeling creëren. Van tien kleine bureaus naar één iets groter bureau. En na deze klus kreeg ik de kans om te blijven. In eerste instantie in combinatie met mijn eigen bedrijfje, maar dat was voor de focus geen gelukkige constructie, dus het werd uiteindelijk een 100% dienstverband. Het gevoel was gewoon goed en ik leef sowieso niet echt in het perspectief van wat ik over tien jaar wil doen.”
‘De Bulldozer’
De Windesheim-periode duurde zo’n negen jaar. “Ik heb daar ontzettend veel geleerd over interne veranderprocessen en innovatieve onderwijsprojecten. En ik heb vooral ook geleerd om geduld te hebben, want het aanjagen van interne veranderingen ging mij vaak niet snel genoeg. Het heeft me zelfs gekscherend de bijnaam ‘De Bulldozer’ opgeleverd. Tja, wat ik er van heb opgestoken is dat ik me nog beter moet voorbereiden. Niet alleen inhoudelijk, maar ook qua planning in combinatie met mijn eigen gedrevenheid. Soms moet ik de auto figuurlijk gezien even aan de kant zetten.”
Ze vond een goede modus om er mee om te gaan, maar de hang naar een nieuwe duik in de poel van het ondernemerschap werd toch steeds sterker. Vanaf maart 2018 mag ze zichzelf de trotse eigenaar van Radela noemen. Met dit bureau zet Ramona zichzelf in de markt als programmamanager, arbeidsmarktdeskundige, adviseur en trainer bij technische bedrijven.
Ze is prima in staat om de twee periodes ondernemerschap langs de meetlat te leggen. “De eerste onderneming ging op gevoel. Lukt het niet, dan is er geen man overboord. In 2018 heb ik de ratio laten spreken. En dat komt ongetwijfeld ook omdat we een zoontje hebben gekregen. Qua acquisitie maakte ik ook een omslag. Niet langer leunen op allerlei bemiddelaars, maar zelf investeren in een netwerk.”Nog een belangrijk verschil met haar eerste periode als eigen ondernemer is dat Ramona’s focus nu meer is verschoven van uitvoering naar strategie. En dat ze voor de uitvoering meer de samenwerking met collega’s heeft gezocht. “Dan gaat het met name om projecten waarvoor ik in mijn eentje geen tijd heb. Een bijkomend voordeel is dan dat je ook met iemand kunt sparren. Dan kom je samen tot ideeën die je anders niet voor elkaar krijgt.”
Eigen ik
De start van haar tweede periode verliep vloeiend. Vanaf maart 2018 kon ze Radela namelijk eerst nog combineren met het afronden van de werkzaamheden bij Windesheim. En vijf maanden later, toen ze weer honderd procent als ondernemer te boek stond, kreeg ze via een lector een mooie tip toegespeeld. Daarna viel het echter stil. “Die tweede opdracht liet op zich wachten en dan slaat de twijfel wel even toe”, geeft ze eerlijk toe. “Maar, uit zelfbescherming heb ik er wel voor gekozen om in de maanden september en oktober 2018 niet honderd procent van de dag actief te zijn met acquisitie. Dat gaf ruimte voor andere dingen, zoals het huis schilderen. En die afwisseling zorgde er voor dat ik de leukste ideeën kreeg. Het was wederom een lesje in geduld opbrengen.”
Sindsdien is ze continu 32 tot 36 uur in de week aan het werk geweest, maar dat is meteen ook de grens. Haar gouden tip aan potentiële starters is dus om jezelf niet helemaal te verliezen in het ondernemerschap. “Ik weet nu dat ik vooral dingen moet blijven doen waar ik blij van word. Dat geldt zowel na het werk als tijdens de werkzaamheden zelf. Soms doe je een opdracht omdat het zo is afgesproken, maar waarbij het gevoel van tevoren al niet goed is. Dat wil ik wel zoveel mogelijk proberen te voorkomen, want je moet je wel je eigen ik kwijt kunnen.”
SOM’S STARTER
De een heeft een diepgewortelde behoefte om op eigen benen te staan, terwijl de ander noodgedwongen voor zichzelf begint omdat hij/zij thuis is komen te zitten. De een heeft zich al jaren voorbereid op die belangrijke stap, een ander ziet ineens een gat in de markt en handelt in een opwelling. Kortom, starters zijn er in vele soorten en maten. SOM zoekt iedere editie een ondernemer op die recentelijk voor zichzelf is begonnen en dus van alles kan vertellen over de eerste mooie stapjes én valkuilen van het ondernemerschap. In deze editie gaan we in gesprek met Ramona de Lange van bureau Radela uit Oudleusen.
