Astrid Janse gaat graag een uitdaging aan, zowel zakelijk als sportief
Ze kan een glimlach niet onderdrukken als ze vertelt over de tekst in haar dagboek. Op haar 22ste sprak Astrid Janse zichzelf moed in. Dat ze op haar 40ste toch echt nog wel dingen moest blijven ondernemen. Inmiddels is ze al 53 lentes jong en gaat ze zelfs de grootste sportieve uitdaging uit haar leven aan. Met een team van in totaal vier vrouwen – allen hebben ze Sarah al gezien – doet ze eind dit jaar mee aan de Talisker Whisky Atlantic Challenge. Een monstertocht van 4700 kilometer over de Atlantische Oceaan. In een sloep!
Hoewel sommige familieleden en vrienden haar ongetwijfeld voor gek hebben verklaard, weten ze ook dat het bij Astrid past om avonturen aan te gaan. Dat was 23 jaar geleden niet anders toen ze als grafisch vormgever in loondienst besloot de stoute ondernemersschoenen aan te trekken. “Een sprong in het diepe, maar de markt was goed”, vertelt ze over het ontstaan van bureau Janse, gevestigd in het hart van Deventer.
Inmiddels beschikt ze over een goed gevulde orderportefeuille met veel vaste opdrachtgevers die ondersteuning nodig hebben op het gebied van vormgeving. Haar hart ligt bij drukwerk (o.a. boeken, periodieken en folders), maar ook op het vlak van vormgeving voor online kanalen staat bureau Janse zijn mannetje. “Soms werken we rechtstreeks voor klanten, soms in opdracht voor communicatiebureaus.”
‘Four mums in a boat’
Met een tocht over de Atlantische Oceaan in het vooruitzicht verwacht je dat Astrid kan terugvallen op een goed gevulde rugzak met ervaring op het water, maar dat valt reuze mee. “Ik roei slechts drie jaar. Nadat ik ben gestopt met paardrijden – mijn paard geniet van zijn pensioen – haalde een vriend me over te gaan roeien. En ik ben er helemaal voor gevallen. Niet die gladde bootjes die je hier altijd op de IJssel voorbij ziet komen, maar heerlijk in zo’n lompe sloep.”
Het is de combinatie van sportieve inspanning en het buiten zijn dat haar enorm aanspreekt. “Het helpt echt heel goed om de stress kwijt te raken. Bovendien ben ik voor het eerst actief in een teamsport en dat vind ik helemaal geweldig”, aldus Astrid die met het gemengde team Thor van sloeproeivereniging Daventre Portu uitkomt in wedstrijden met zoals ze het zelf omschrijft “een gezellig niveau.”
Met haar eerste toertocht over de Noordzee (van Rotterdam naar IJmuiden) groeide de ambitie en de nieuwsgierigheid. “Ik merkte dat ik het ontzettend gaaf vind om de golven te trotseren. Als mens kun je zoveel meer aan dan je van tevoren voor mogelijk houdt. Natuurlijk heb je pijn, maar ik hou me vast aan het principe ‘if it doesn’t kill you it makes you stronger’.”
Daar, op de Noordzee, hoorde ze over de Atlantic Challenge. Vervolgens las ze het boek ‘Four mums in a boat’ over vier Britse vrouwen die in 2015 deelnamen en toen wist ze het zeker: dat wil ik ook. Met die constatering begint het traject waar ze nu middenin zit. “Elke dag sporten. In de sportschool of op het water. Maar, het is niet alleen fysieke training, want we krijgen ook begeleiding van een mental coach.”
De dames gaan in duo’s roeien. Twee uur op, twee uur af. Als je niet roeit, heb je de mogelijkheid om je even terug te trekken voor een powernap in de kajuit. “Vanaf de start zijn we volledig op onszelf aangewezen. Al hebben we in noodsituaties wel de beschikking over een satelliettelefoon en vuurpijlen”, stelt Astrid die niet bang is om zeeziek te worden. “Ook al heb je er normaal geen last van, het kan je wel overkomen. Dan ben je twee, max. drie dagen beroerd en dan is het over.”
‘Ik ga toch niet roeien?’
Als we elkaar spreken, is het eind januari. Een week later vertrekt team Dutchess of the Sea naar Engeland voor een aantal verplichte cursussen zoals navigatie en EHBO. Ook hebben de dames eind vorig jaar al sfeer geproefd bij de start van de Talisker Whisky Atlantic Challenge in La Gomera (Spanje). Met alle trainingen en vooral natuurlijk de tocht zelf, waarvoor je zo’n drie maanden moet uittrekken, betekent dit een behoorlijke aanslag op de agenda. Privé, maar ook zakelijk. Hoe gaat ze daar mee om? “Inderdaad ligt alles wel een soort van overhoop, dus ik heb wel de verantwoordelijkheid genomen om de vaste opdrachtgevers in te lichten. Tenslotte ben ik een mens van de communicatie. Overigens is mijn medewerker in mijn afwezigheid wel gewoon op kantoor.”
Kijk niet gek op als je het verhaal van Dutchess of the Sea binnenkort vaker hoort, ziet en leest, want de dames weten de publicitaire wegen wel te bewandelen. “Je kunt er zeker van zijn dat ik onderweg regelmatig aantekeningen maak. En ja, ik overweeg zeker een boek uit te geven. De titel heb ik al in mijn hoofd: “Ik ga toch niet roeien?”
Vier stoere vrouwen en twee goede doelen
De dames van Dutchess of the Sea – naast Astrid bestaat het team uit Remke van Kleij, Bela Evers en Désirée Kranenburg – roeien om hun eigen sportieve grenzen te verkennen. Maar ze roeien zich vooral uit de naad om zoveel mogelijk geld binnen te halen voor twee goede doelen: Stichting ALS en de Plastic Soup Foundation.
In de aanloop naar de Talisker Whisky Atlantic Challenge organiseren de vrouwen een aantal activiteiten die geld moeten opleveren zoals een benefietdiner in Sociëteit ‘De Hereeniging’ (vrijdag 17 april) aan de Grote Poot in Deventer. Ook is het mogelijk om een sponsorpakket af te nemen. Meer informatie is te vinden op dutchessofthesea.com.
